سپردار واوی (شپشک واوی)سیب

سپردار واوی با نام Lepidosaphes malicola یکی از مهم ترین آفت هایی است که در سال های اخیر در اکثر نقاط میوه خیز طغیان کرده و موجب خسارت های فراوان گردیده است. یکی از مهم ترین میزبان های این آفت، درخت سیب می باشد که به عنوان آفت درجه اول برای درخت سیب بیان میشود. مبارزه با این آفت به دلیل داشتن لایه محافظت کننده(سپر پوششی)از بدن به سختی نتیجه بخش و مثمر ثمر می باشد.

در این مقاله سعی شده برای شما دوستان و همراهان بهین رویشی عزیز دستورالعمل مهم و کاربردی جهت کنترل و مبارزه با این آفت بیان شود.

زیست شناسی آفت

سپردار واوی سیب زمستان را به صورت تخمهای سفید شکری در حدود 100عدد تخم در زیر سپر حشره ماده میگذارد . این حشره بصورت تخم در زمستان، عوامل نامساعد طبیعی از جمله سرمای خیلی شدید را به خوبی تحمل میکند. خروج پوره های سن اول در نسل آفت در شرایط آب و هوایی استان البرز حدود ۱۳-۱۷ روز می باشد که از اواسط تا اواخر اردیبهشت ماه ظاهر میشوند. در حالت اول دارای سه جفت پا،خرطوم کوتاه و یک جفت شاخک رشته ای و مودار می باشند.

و به خوبی در روی تنه درختان میزبان حرکت میکنند.علاوه بر این به علت دارا بودن بدن کوچک و مودار بسهولت میتوانند توسط باد جابجا شوند و بعد از پیدا کردن محل مناسب بلافاصله تغییر جلد میدهد و پاها و شاخت ها را از دست داده و ثابت میشوند. پوره های نسل دوم این آفت در اواسط مرداد ظاهر و تا آخر شهریور نسل دوم نیز کامل می شود .این حشره دو نسل در سال دارد. محل استقرار سپردار واوی سیب روی تمام قسمت های هوایی، شاخه، میوه، تنه و گاهی برگ ها وجود دارد.

نحوه خسارت آفت

درختان آلوده دارای برگ های کوچک و پریده رنگ، میوه های بدشکل و ریز و سرشاخه های خشک می باشند. در این درختان اغلب سطح تنه و سرشاخه ها از چندین طبقه سیر حشره پوشیده شده است. در خراسان، آذربایجان، اصفهان و حتی اطراف کرج گاهی میزان خسارت بقدری است که ناگزیر به قطع تنه و شاخه های اصلی درختان می باشند. در اصفهان بیشتر سیب گلاب و در خراسان اغلب واریته های زودرس تابستانه به این آفت مبتلا می گردند و سیب های دیررس پائیزه محلی مانند عباسی در برابر این سپردار مقاومت نشان می دهند.

مبارزه با آفت سپردار واوی

مبارزه با این آفت به 3 طریق انجام میشود که عبارت اند از :

زراعی:

این مبارزه به صورت هرس شاخه های آلوده و سوزاندن آنها اجرا می شود و در دو زمان کارایی دارد اول زمانی که آفت تازه ظاهر شده و محدوده کوچکی را تحت پوشش در آورده است.دوم زمانی که تراکم آفت بسیار بسیار بالا است و مبارزه شیمیایی نتیجه لازم را نمیدهد میتوان با هرس شاخه های آلوده و سوزاندن آنها از تراکم آفت کم کرد .

بیولوژیکی :

از راه های مبارزه بیولوژیک برای این آفت میتوان به استفاده از حشرات شکارگر مانند زنبور پارازیتوئید و کفشدوزک اشاره کرد.

مبارزه شیمیایی :

منابع مختلفی سمپاشی زمستانه علیه این آفت را ناکارامد میدانند، که از علل های این ناکارامدی میتوان به عدم داشتن با کیفیت بودن سم اشاره کرد همچنین سمپاشی بدون استفاده از روغن های امولوسیون شونده کارایی سم را علیه این آفت کاهش میدهد.

در صورتی که یکی از زمان های مناسب کنترل و مبارزه با این آفت سمپاشی زمستانه با روغن ولک بهمراه یک سم نفوذی مانند دیازینون،اتیون و دورسبان می باشد.

بهترین زمان مبارزه علیه این آفت در فصل رشد ، مبارزه علیه پوره های سن یک است که هنوز این افت پوشش محافظتی خود را تشکیل نداده . باید این سمپاشی 15 الی 20 روز بعد تکرار شود. استفاده از روغن های امولوسیون شونده مناسب و با دوز مشخص(طبق نظر کارشناس) میتواند در کاهش جمعیت آفت نقش بسزایی ایفا کند. از سموم مورد استفاده میتوان به آدمیرال و موونتو اشاره نمود در صورتی که سموم ارائه شده در بخش مبارزه زمستانه نیز کاربردی هستند البته با رعایت دوره کارنس و طبق نظر کارشناس.

گرد آورنده:

مهندس امیرحسین انصاری